Ο ζωγράφος Γιώργος Ηλιάδης - Γνωριμία με μια ιδιαίτερη εικαστική πρόταση.....

Ο ζωγράφος Γιώργος Ηλιάδης

Γνωριμία με μια ιδιαίτερη εικαστική πρόταση...                                                                  γράφει η Χρύσα Ξουβερούδη

Ιστορικός Τέχνης

Την περίοδο της Αναγέννησης, όταν διαμορφώνεται αισθητικά το πλαίσιο της δυτικής τέχνης, αναδεικνύεται ιδιαίτερα η ένωση της ιδέας και της εκτέλεσης. Ο Vasari (Ιταλός ζωγράφος και ιστορικός της τέχνης) επέμενε πως μόνο ένα εκπαιδευόμενο χέρι μπορεί να διευθετήσει μια ιδέα που γεννιέται στο μυαλό, ενώ και ο Alberti (Ιταλός αρχιτέκτονας της πρώιμης Αναγέννησης) παρακινεί τους ομοτέχνους του να θεωρούν το χέρι τους προέκταση του μυαλού τους. Τα γεννήματα του μυαλού ενσαρκώνονται στην εικαστική επιφάνεια με την καθοδήγηση του ταλαντούχου χεριού κι αυτό σίγουρα είναι μια επισήμανση που εγγίζει αλλά δε συλλαμβάνει στο σύνολό της την αλήθεια της καλλιτεχνικής δημιουργίας.

Αλήθεια πόσο εύκολο είναι να συλλάβει κανείς την εικαστική αλήθεια, να κατανοήσει τη δημιουργία και το δημιουργό; Προσωπικά, πιστεύω πως είναι πολύ δύσκολο, καθώς η ιδιαιτερότητα του ατόμου προσδιορίζεται κάθε φορά από ειδικές κοινωνικές σημάνσεις. Η τέχνη γεννιέται από τον δημιουργό αλλά θέτει τον άνθρωπο κι επομένως τον ίδιο τον καλλιτέχνη υπό αμφισβήτηση. Ο καλλιτέχνης απαντά μέσα από το εικαστικό του έργο και ταυτόχρονα εκφράζει αγωνιώδη ερωτήματα. Η τέχνη τον μοίρανε και παράλληλα επιδιώκει την προβολή της στη μοίρα της κοινωνίας, στη διαμόρφωση του κοινωνικού γίγνεσθαι. Από ατομική ανάγκη για έκφραση και λόγο ουσίας μετατρέπεται συχνά σε εκδήλωση καλλιτεχνικής «ιδιορρυθμίας» και μιας «μελαγχολίας» που προκύπτει από την απώλεια ενός σαφούς κοινωνικού ρόλου, από το εγώ που οι κοινωνικές χίμαιρες δεν επιτρέπουν να ενωθεί με το εμείς.

Ο Θεσσαλονικιός Γιώργος Ηλιάδης παίρνει την σκυτάλη από τον ανώνυμο καλλιτέχνη-χειρώνακτα, που από την αρχαιότητα και σε ολόκληρη την πορεία του ανθρώπινου πολιτισμού μοχθεί να τιθασεύσει τα υλικά του, να αποκαλύψει τις αξίες τους και να τα «υποχρεώσει» τελικά σε μια «ιερή συνομιλία», που χωρίς τη συνδρομή της μοντέρνας τέχνης δε θα μπορούσε να ενσαρκωθεί. Ο Matisse έλεγε: «Δούλεψα για να πλουτίσω το μυαλό μου, ικανοποιώντας τις διάφορες περιέργειες του νου μου». Για μισό αιώνα οι «περιέργειες» αυτές απελευθερώθηκαν και κωδικοποιήθηκαν στο εικαστικό σκηνικό μέσα από μια μεγάλη ποικιλία καλλιτεχνικών διαδρομών.

Προσεγγίζοντας το έργο του Ηλιάδη, αναγνωρίζει κανείς έναν όρο κλισέ μα πάντα επίκαιρο, «εραστής της τέχνης». Η αγωνία του έρωτα που γεννιέται στο μυαλό και σε βασανίζει μερόνυχτα, προσπαθώντας να βρει διέξοδο μέσα από σκέψεις και συναισθήματα, ο ακάματος μόχθος να ορίσεις το υλικό που θα δώσει ζωή στα οράματά σου, η επιθυμία για το μοναδικό, την ουσία που θα ολοκληρωθεί μέσα από την αποδοχή, όλα αποκαλύπτονται στο πρόσωπο της ιδανικής ερωμένης. Η τέχνη που κατοικεί μέσα μας αλλά και μας περιέχει ως γίγνεσθαι, διαμορφωμένο από κριτικούς, ιστορικούς, ιδιαίτερες πολιτικές και κοινωνικές επιταγές, θα περιβάλλεται πάντα από ένα μυστήριο που την καθιστά γοητευτική και βέβαια μοναδική στα χέρια κάθε δημιουργού.

Οι «περιέργειες» του νου για τον Γιώργο Ηλιάδη γονιμοποιούνται μέσα από τη σουρεαλιστική λογική. Μια αντίφαση, αφού το υπερπραγματικό και συχνά υπέρλογο αποτελεί γενεσιουργό δύναμη του κινήματος, ωστόσο η λογική, προοπτική οργάνωση του πίνακα με τα καθαρά χρώματα και το σαφές σχέδιο συντηρεί τη σχέση με την ακαδημαϊκή ζωγραφική. Αν και αυτοδίδακτος, ο Ηλιάδης εργάζεται ακούραστα με καθοδηγητές Έλληνες και ξένους δημιουργούς, για να μυηθεί σε τεχνικές και εικαστικές λύσεις που θα μετουσιώσουν το όραμά του. Η μεταφυσική οπτική του Giorgio de Chirico προωθείται από τον καλλιτέχνη με αξιοπρόσεκτη ένταση. Τα ανδρείκελα στο έργο του Έλληνα δημιουργού εκστασιάζονται, διεκδικούν τη ζωή στο δικό τους κόσμο και υποβάλλοντας τη φωνή της συνείδησής μας, ενδύονται την ιστορία και τον ελληνικό πολιτισμό.

Αν και αναγνωρίζονται στο έργο του επιρροές από δημιουργούς όπως ο Matisse ή ο Dali, ο Ηλιάδης καταθέτει την προσωπική του πρόταση φτάνοντας κάποιες φορές σε αξιόλογη ωριμότητα. Πρόκειται για έναν λόγο προσωπικό αλλά και βαθιά ανθρωπιστικό, μια κατάθεση της πολιτικής και ιστορικής του ταυτότητας.

Το αρχαιοελληνικό παρελθόν τον οδηγεί σε εικαστικές ατραπούς, όπου η μυθολογία προτείνει τους πρωταγωνιστές για το εικαστικό δρώμενο.

Ο Πήγασος σπάει τα δεσμά του χώρου και του χρόνου και ίπταται σε έναν καινούριο κόσμο, ενώ ο Ερμής χρησιμοποιώντας τη μάσκα του Πραξιτέλη προωθεί το διάλογο με τον πολιτισμό, το χθες και το σήμερα.

Η «Μοναξιά» γίνεται ένα κίτρινο, «δακρυσμένο» τριαντάφυλλο σε ένα απόκοσμο σκηνικό που ανακαλεί το έργο του Magritte και εντυπωσιάζει με τη δύναμη μιας αυθεντικής εικαστικής γλώσσας.

Σημαντικό ρόλο στη δημιουργία του Ηλιάδη παίζει και το κόσμημα, ενώ πολύ ενδιαφέρουσα είναι η συνύπαρξη της ζωγραφικής και της αργυροχοΐας. Κοσμήματα πρωτότυπα που αντλούν μορφικά ερεθίσματα από αντικείμενα της πραγματικότητας, αλλά εισβάλλουν διακριτικά και στο χώρο του σουρεαλισμού και αποκαλύπτουν τον προσωπικό κόσμο του δημιουργού.

Παράλληλα το αντικείμενο που με τον Picasso εμφανίζεται αυτούσιο στη ζωγραφική επιφάνεια, συγχέοντας τα όρια του πραγματικού με το εικαστικό, ενισχύει τις συμβολικές σημάνσεις στο έργο του Ηλιάδη.

Το μέταλλο δεν επιλέγεται τυχαία από τον δημιουργό, ο χαλκός για παράδειγμα, όπως ο ίδιος αναφέρει: έχει ένα χρώμα καστανοκόκκινο, απόλυτα γήινο ενώ γενικότερα τα μέταλλα ξυπνούν μνήμες από την πολιτιστική μας κληρονομιά, αφού τα κύρια υλικά που χρησιμοποιούσαν οι πρόγονοί μας ήταν χαλκός, ορείχαλκος και μάρμαρο…». Η συλλογή αντικειμένων παλαιών και σύγχρονων –που ο ίδιος τα αναπαλαιώνει για να τονίσει την παρουσία του χρόνου- φορτίζουν αισθητικά και συμβολιστικά το έργο του.

Το πέρασμα από το πραγματικό, τον γνήσιο ρεαλισμό στον υπερρεαλισμό γίνεται αβίαστα από τον Γιώργο Ηλιάδη, καθώς όλα ξεκινούν από την αγάπη για ό,τι μας περιβάλλει, ό,τι προηγήθηκε και ό,τι έπεται. Το φυσικό και το μεταφυσικό σε συνεχή διάλογο και ο δημιουργός ακούραστος παρατηρητής και ερμηνευτής αυτής της σχέσης. Συμμέτοχος ο καθένας από μας, που γοητεύεται από την εναργή διάθεση της τέχνης να γίνει ποιητής ορατών τε πάντων και αοράτων.

Από ανάρτηση στην ηλεκτρονική σελίδα: http://www.decobook.gr/parousiaseis/eikastikes-dimiourgies/497-2010-11-05-22-05-39

                                                                                   

Έργα περιόδου 1980-2000

                                                                                      
                                                                                                                             

                                          

                                                                                              

                                                                                              

Editorial

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

                  Ο Γιώργος Ηλιάδης γεννήθηκε το 1960 στην Θεσσαλονίκη, όπου ζει και εργάζεται σαν ζωγράφος και παράλληλα σαν σχεδιαστής κοσμημάτων-κοσμηματοποιός. Είναι αυτοδίδακτος ζωγράφος και πραγματοποίησε την πρώτη του ατομική έκθεση το 1991 στο Παρίσι. Έκτοτε παρουσίασε την δουλειά του τρεις φορές ατομικά  στην Θεσσαλονίκη και  συμμετείχε σε πολλές ομαδικές εκθέσεις στην πόλη του, αλλά και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας. Έργα του ανήκουν σε ιδιωτικές συλλογές (στην Ελλάδα και στο εξωτερικό), καθώς και στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας. Την περίοδο 1998-2000 ανέλαβε την σχεδίαση κοσμημάτων της εταιρείας M&A Gold Diamonds, με την σειρά «Αιγηίς» να διακρίνεται και δράττεται  της ευκαιρίας να μυηθεί στα μυστικά της αργυροχρυσοχοΐας.  Το καλοκαίρι του 2012 συμμετείχε στον διαγωνισμό «Παράλληλοι δρόμοι», που διοργάνωσε ο Σ.Κ.Ε.Τ.Β.Ε. στο Βαφοπούλειο Πνευματικό Κέντρο και το έργο του «Καλαποδιών Αφηγήσεις»,  τιμήθηκε με το τρίτο βραβείο ζωγραφικής. Από τον Νοέμβριο του 2012 είναι μέλος του Συλλόγου Καλλιτεχνών Εικαστικών Τεχνών Βορείου Ελλάδος. Τον Ιούνιο του 2013 το έργο του «Το δώρο της Αθηνάς» διακρίθηκε με τον Α’ έπαινο, στον 2° διεθνή εικαστικό διαγωνισμό FEEDHOPE.

Η ζωγραφική του Γιώργου Ηλιάδη

Γράφει η  Βαρβάρα Μαρία Χάντελ Γαλάτου  Ιστορικός της Τέχνης  
 
                                                                                                                   

Η  ζωγραφική του Γιώργου Ηλιάδη  εκφράζεται μέσα από έντονες υπερρεαλιστικές επιδράσεις. Από αυτή την άποψη μπορούμε να τον θεωρήσουμε σα συνεχιστή αυτού του ρεύματος.

Μας οδηγεί σ’ έναν απλησίαστο κόσμο από βιώματα, αισθήματα, θελήσεις ή και φανταστικά οράματα. Επίσης μας κατευθύνει στον εσωτερικό κόσμο του ανθρώπου, τον τόσο δύσκολο να εκφραστεί. Μια τέτοια έρευνα που λύνει τα αινίγματα της ψυχής είναι χαρακτηριστική για τον σουρεαλισμό. Μας φέρνει στη μνήμη υποθαλάσσια, ερημικά, ακόμα και εξωγήινα τοπία. Αυτές τις μεγάλες και ανοιχτές πεδιάδες, χωρίζει από τον ουρανό μια αιχμηρή γραμμή του ορίζοντα, η οποία συχνά διαλύεται σε μια γαλαζόθαμπη λάμψη, κάνοντας την πεδιάδα μια ανοιχτή  έκταση στο απέραντο. Την έκταση αυτή περιτριγυρίζουν συνήθως μορφές από τον θαλάσσιο κόσμο, όπως κοχύλια, βότσαλα και κοράλλια.

Στα έργα του ζωγράφου, σαν εκπροσώπου μιας μεσογειακής χώρας, φαίνεται η μεγάλη επιρροή της θάλασσας. Γι’ αυτό συχνά στον κόσμο των έργων του βλέπουμε το υποθαλάσσιο τοπίο.

Ο κόσμος αυτός είναι γεμάτος από μνημεία του παρελθόντος, με αποσπάσματα του πλούτου περασμένων πολιτισμών όπως:  αρχαίοι κίονες, αγάλματα, ακόμα και πυραμίδες. Αναφέρω το παράδειγμα του πίνακα «Παράλληλοι Κόσμοι».

Άλλες φορές βλέπουμε ένα ερημικό τοπίο με άψυχες, ακίνητες, άπιαστες και βουβές πόλεις, στις οποίες οι μοναχικές μορφές ρίχνουν μακρόστενες  και εξωγραμμικές σκιές. Τα τοπία αυτά δίνουν μια εντύπωση σαν να έφυγε από αυτά, όλη η ζωή.

Εδώ μπορούμε να ψάχνουμε χωρίς νόημα για φυτά και ζώα, ενώ σπάνια βρίσκουμε ανθρώπους, οι οποίοι μας δημιουργούν οφθαλμαπάτη, όπως για παράδειγμα ο πίνακας  «Οι Αναμνήσεις  Του Δισυπόστατου Ερμή».

Στα έργα του καλλιτέχνη, όπως στη τέχνη των μεγάλων προκατόχων του, εμφανής είναι η «τεχνητότητα»  στον τρόπο της παρουσίασης του κόσμου. Η γραμμικά σχεδιασμένη προοπτική και οι γραφικά σημειωμένοι εσωτερικοί χώροι ταυτόχρονα, δημιουργούν μια μυστηριώδη ατμόσφαιρα και ένα αισθητικό συμμάζεμα του σουρεαλισμού.

Τοπίο, λουλούδια και αντικείμενα δείχνονται ακριβώς όπως παρουσιάζονται στη φύση.

Όλα αυτά δείχνουν ότι η ζωγραφική του Γιώργου Ηλιάδη, είναι σημαδεμένη από επιρροές αριστοτεχνών του σουρεαλισμού, όπως των: Giorgio de Chirico, Ives Tanguy και Rene Magritte. Στη δημιουργία τους όμως ο καλλιτέχνης προσθέτει τη δική του ευαισθησία και αισθητική.

Έτσι δίνεται στο θεατή το ώριμο και ταυτόχρονα προσωπικό ύφος της  τέχνης του Γιώργου Ηλιάδη.

                                         ΒΑΡΒΑΡΑ-ΜΑΡΙΑ ΧΑΝΤΕΛ-ΓΑΛΑΤΟΥ                                                                     Πτυχιούχος Ιστορίας της Τέχνης        
             Μάστερ Ιστορικός της Τέχνης του Πανεπιστημίου Βρότσλαβ - Πολωνία                                       

 

"Σταράκι Betty Boop" λάδι σε παλιό ξύλινο καλαπόδι 2014

 Betty Boop All Star (Converse), 2014 oil on old wooden shoe tree